Ν. Τσούκαλης: Η ηγεσία του ΣΥΝ προχωρά με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς στην συμπόρευση με τους Οικολόγους Πράσινους
ομιλία στην εκδήλωση διαλόγου "Αριστερά και Οικολογία" της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού
Ι.-
Η Πλανητική οικολογική κρίση είναι κατά τους περισσότερους η μεγαλύτερη απειλή που έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα η ανθρωπότητα.
Είμαστε αντιμέτωποι, αν δεν αλλάξουμε πορεία, με το ορατό ενδεχόμενο να καταστεί ο πλανήτης μη βιώσιμος για τα περισσότερα είδη που ζουν σήμερα.
Η κοινωνία είναι πιο αποπροσανατολισμένη, συγχυσμένη και απογοητευμένη από όσο ίσως έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες.
Συγχρόνως η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι επιτροπές και οι παγκόσμιοι οργανισμοί δεν έχουν απευθείας επαφή με τους πληθυσμούς.
Αυτή την αρμοδιότητα, ευθύνη έχει η πολιτική/οί και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αριστερά.
Να μετατρέψει δηλαδή τις πιο πάνω μακρινές, γενικές και θολές έννοιες σε πραγματική και συγκεκριμένη πολιτική.
Προβάλλοντας στον πολίτη τις καθημερινές επιπτώσεις.
Αν πιστεύουμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και η πιο σημαντική απειλή για τα δάση μας, τη βιοποικιλότητά μας και τις θάλασσες μας τότε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, η σύγχρονη ανανεωτική, μεταρρυθμιστική, οικολογική ΑΡΙΣΤΕΡΑ είμαστε υποχρεωμένοι να προτείνουμε τις αλλαγές για τις οποίες θα αγωνιστούμε.
Το «ομοούσιον της ανάπτυξης», απαιτεί τη διαμόρφωση νέων, ενιαίων «κριτηρίων αειφορίας», με την εισαγωγή και ενσωμάτωση νέων ποιοτικών στοιχείων που δεν αποκαθιστούν, ή δεν περιορίζουν απλώς τις ζημιές στο περιβάλλον, αλλά θα εντάσσουν την παράμετρο του περιβάλλοντος στον ενιαίο αναπτυξιακό σχεδιασμό. Δηλαδή, θα φέρνουν σε ισότιμη θέση το φυσικό, δωρεάν μέχρι τώρα, αγαθό του περιβάλλοντος, είτε ως πόρο, είτε ως φυσική δυνατότητα, είτε και ως αισθητική αξία.
ΙΙ.-
Ο ΣYN και η Ανανεωτική αριστερά έχει μακρά παράδοση στο χώρο της πολιτικής οικολογίας. Η άσκηση ουσιαστικής περιβαλλοντικής πολιτικής, η πρόταση συγκεκριμένων μέτρων και πολιτικών, η ανάδειξη των σημαντικότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτέλεσαν διαχρονικά σήμα κατατεθέν για το κόμμα μας. Στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών ο ΣYN ταυτίζεται με την πολιτική οικολογία.
Η ενσωμάτωση στον πυρήνα της συγκρότησης της ανανεωτική αριστεράς ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού.
Σήμερα όμως φαίνεται ότι την κληρονομιά, που μας άφησαν πρωτοπόρα στελέχη του πολιτικού μας χώρου και της οικολογίας, την αποποιούμαστε μη αντέχοντάς την.
Το κόμμα μας έχει χάσει το συγκριτικό του πλεονέκτημα, όχι τόσο γιατί βρίσκονται στην πολιτική αρένα οι Οικολόγοι -Πράσινοι ούτε γιατί τα περισσότερα πολιτικά κόμματα έχουν βάψει πράσινη την πρόσοψή τους, αλλά γιατί το δικό μας κόμμα στο εσωτερικό του, περιβαλλοντικά είναι πιο άδειο από ποτέ.
Εκεί που κάποτε υπήρχαν πραγματικά ριζοσπαστικές προτάσεις και μέτρα –προτάσεις που άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί θα κατανοούσαν χρόνια μετά- σήμερα υπάρχουν γενικόλογοι, κενοί και σε κάποιες περιπτώσεις στείροι αφορισμοί.
Μας ελέγχει και μας καθοδηγεί ένα φοβικό σύνδρομο.
Φοβόμαστε να προτείνουμε πραγματικά «πράσινα» μέτρα και πολιτικές και προτιμάμε να κρυβόμαστε πίσω από φθηνά και εύκολα συνθήματα.
ΙΙΙ.-
Η Εισήγησή μας προς το Συνέδριο προτείνει την αναβάθμιση του αιτήματος για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, πράσινη-οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε προεξάρχουσα θέση σε μια πρόταση της αριστεράς. Ο ΣΥΝ οφείλει να προβάλλει το αίτημα ενός προτύπου ανάπτυξης, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας μας, με διεύρυνση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Οι στοχεύσεις και οι πολιτικές-μέτρα θα βρίσκονται στον αντίποδα της επιτάχυνσης της απελευθέρωσης των αγορών και της έντασης των ιδιωτικοποιήσεων.
Αυτό πρέπει να αποσκοπεί:
Στην ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές και την αειφορία ως βασικό κριτήριο των επιλογών σε όλους τους τομείς, στη γεωργία, τη βιομηχανία, τον τουρισμό, την ενέργεια και εν γένει στις υπηρεσίες.
Στην κοινωνία και την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης. Στην ολόπλευρη σύγκλιση με την Ε.Ε.
Στη διασφάλιση κοινωνικού κράτους γενικής εφαρμογής, με αναδιανομή του εισοδήματος, με καταπολέμηση της ανεργίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης, με διαρκή βελτίωση της κοινωνικής προστασίας, ασφάλειας, υγείας και διαβίωσης, καθώς και με επέκταση της πρόσβασης σε βασικά δημόσια αγαθά.
Η μεγάλη ανάγκη της εσωτερίκευσης του περιβαλλοντικού κόστους μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για μια νέα φάση στις προσεγγίσεις πολλών σύγχρονων αναπτυξιακών διλημμάτων και να αποκαταστήσει πολλές από τις στρεβλώσεις, που η κυρίαρχη «οικονομοκρατούμενη» λογική επέβαλε στην αξιολόγηση των αναπτυξιακών προγραμμάτων και σχεδιασμών.
IV.-
Γενικότερα στην Αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές που απαιτεί: την «ενεργειακή λιτότητα» με ανάπτυξη ήπιων, ανανεώσιμων πηγών και καταστολή της κατανάλωσης ορυκτών ενεργειακών πόρων με κάθε πρόσφορο τρόπο, την αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος με προστατευόμενες περιοχές, ακτές και δάση, με διαχείριση των νερών ως φυσικό πόρο σε ανεπάρκεια, με χωρικά δίκαιη διαχείριση απορριμμάτων και αποβλήτων, με δεσμευτικό χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, την κατάργηση της γενετικής βιομηχανίας, τα μέτρα προειδοποίησης και πρόληψης από τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές.
Τη βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με δημόσια διοίκηση που θα μετατραπεί από τροχοπέδη κάθε παραγωγικής προσπάθειας σε αποφασιστικό αρωγό της και με νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων.
Την κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη, με αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση, την αιρετή περιφέρεια και λιγότερους δήμους για να είναι ισχυροί, με την διεύρυνση του ρυθμιστικού και οικονομικού τους ρόλου με ιδιαί-τερη συμβολή τους στην ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας».
V.-
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ
Η περιβαλλοντική κρίση και η κλιματική αλλαγή. 10 σημεία.
Στο πλαίσιο των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών, οφείλουμε, να προβάλλουμε και να διεκδικήσουμε ώστε η χώρα μας να δεσμευτεί ότι θα προβάλλει και θα στηρίξει σε μια συμφωνία για το κλίμα, στο Μεξικό πλέον, τα ακόλουθα δέκα σημεία:
1. ενός νομικά δεσμευτικού πλαισίου,
2. Κορύφωση των παγκόσμιων εκπομπών το αργότερο έως το 2015 και ταχύτατη μείωση στη συνέχεια,
3. Δέσμευση των ανεπτυγμένων κρατών για μειώσεις των εκπομπών
4. Συμφωνία των αναπτυσσόμενων χωρών να αναλάβουν δράσεις
5. Δέσμευση για μηδενικές εκπομπές από την αποδάσωση
6. Δέσμευση για δημόσια χρηματοδότηση των ανεπτυγμένων κρατών προς τις αναπτυσσόμενες,
7. Δημιουργία πλαισίου για την προσαρμογή των χωρών στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος
8. Δημιουργία μηχανισμού για την τεχνολογική συνεργασία των κρατών 9. Δημιουργία ενός νέου διοικητικού σχήματος, υπό την αιγίδα της UNFCCC, που θα συντονίζει τις δράσεις των κρατών,
10. Δέσμευση για σημαντική μείωση των εκπομπών από τη ναυτιλία και τις αερομεταφορές
Τα παραπάνω δεν είναι μερικά ακόμα ευχολόγια. Είναι οι απαραίτητες συνθήκες που πρέπει να διαμορφωθούν στον οδικό χάρτη της μείωσης των εκπομπών. Είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την σωτηρία των επόμενων γενεών.
.
VI.-
ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΑ
Ο ΣΥΝ οφείλει να αναδείξει τον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας(ΑΠΕ) ως τομέα πρωταρχικής επιλογής στήριξης και δημόσιας παρέμβασης η προώθηση μέτρων εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης της ενέργειας..
• Αιολικά πάρκα 6.000-9.000 ΜW.
• Φωτοβολταϊκά συστήματα 1.000 MW.
• Μικρά ΥΗΕ 450 MW.
• Γεωθερμικές μονάδες 150 MW.
• Μονάδες βιομάζας 300 MW.
Οι αναγκαίες επενδύσεις είναι της τάξης των 3,0 δις. € ανά έτος για όλη την περίοδο μέχρι το 2020 και οι οποίες, εφ΄ όσον υλοποιηθούν αναμένεται να δημιουργήσουν συνολικά 100.000 νέες θέσεις εργασίας.
Εξοικονόμηση ενέργειας
Δεύτερος βασικός άξονας άμεσης προτεραιότητας για την επίτευξη των στόχων του Ενεργειακού και Κλιματικού Πακέτου της ΕΕ στην Ελλάδα αποτελεί η προώθηση μέτρων εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης της ενέργειας.
- Η επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου, η ενεργοποίηση επιτέλους της Κοινοτικής Οδηγίας 2002/91/ΕΚ για την ενεργειακή συμπεριφορά των κτιρίων,.
- Η χρήση κατάλληλα σχεδιασμένων οικονομικών κινήτρων για την προώθηση τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας
- Η επιβολή πράσινων φόρων για όλους της καταναλωτές που δεν χρησιμοποιούν ορθολογικά την ενέργεια,
- Η ανάπτυξη πράσινων υποδομών στον τομέα των μεταφορών,
- Η εκπαίδευση και ενημέρωση των πολιτών
VII.-
6. Προς διαφορετική συμμαχική στόχευση: Οικολόγοι –Πράσινοι. Ανοικτοί σε δυνάμεις της Αριστεράς
Η ανάγκη στρατηγικής σύμπλευσης με τον οικολογικό χώρο προκύπτει, πρωτίστως, από το γεγονός ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα ξεπερνούν πλέον τα στενά κλαδικά τους πλαίσια και αποκτούν τη σημασία της καθολικής οπτικής στην αναπτυξιακή προοπτική. Τώρα που το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής γίνεται ομπρέλα και συμπυκνώνει το συνολικό αναπτυξιακό αδιέξοδο του πλανήτη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Αυτήν την πραγματικότητα καλείται να προσεγγίσει και να διαχειριστεί μια πολιτική με όρους πράσινης αριστεράς.
Ο ΣΥΝ οφείλει να προσβλέπει σε μια συνάντηση της Αριστεράς με την οικολογία, ως μια κεντρική επιλογή, συναρθρώνοντας τις προτεραιότητες της κοινωνικής κριτικής με τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες.
Σε πολιτικό επίπεδο, ο ΣΥΝ πρέπει να αναζητήσει, σε ισότιμη βάση, δυνατότητες συνεργασίας με τους Οικολόγους- Πράσινους, αξιοποιώντας και την αρνητική εμπειρία από τη μη προώθηση της εκλογικής συνεργασίας σε προηγούμενης εκλογικές αναμετρήσεις.
Η πρόταση αυτή είχε διατυπωθεί έγκαιρα στα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΝ και δεν έγινε αποδεκτή στο 5ο Συνέδριο του κόμματος. Εάν είχε υιοθετηθεί θα υπήρχαν πολλαπλασιαστικά, πιο εντυπωσιακά, αποτελέσματα στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση και μια ευρύτερη αλλαγή του πολιτικού τοπίου.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, πρέπει στη παρούσα φάση με ανοικτές διαδικασίες, να επιδιωχθεί διάλογος για συγκεκριμένα ζητήματα και παραπέρα προσέγγιση και συνεργασία στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Οι αυτοδιοίκητες εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 πρέπει να διαμορφώσουν όρους ευρύτερης συνεργασίας και σύγκλισης των δύο χώρων.
Τα οξύτατα προβλήματα της συγκυρίας και η αίσθηση της ευθύνης επιβάλλουν τη συνάντηση, με όρους ισοτιμίας και αυτονομίας, δύο χώρων με διαφορετικές μέχρι σήμερα στρατηγικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες.
Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η κοινωνική οπισθοδρόμηση συμβαδίζουν αποτελώντας τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Είναι η ώρα να ξεκινήσει ο διάλογος και οι κοινές δράσεις με τους Οικολόγους -Πράσινους και με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας που θεωρούν αναγκαία και επιθυμούν μια τέτοια συνάντηση, που θα προχωρήσει τη συμπόρευση αριστεράς και οικολογίας πέρα από την απαραίτητη υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και της ποιότητας ζωής στις πόλεις, προς ένα συνολικό αναπροσανατολισμό του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου με βάση τις αρχές της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θέλουμε να προωθήσουμε στην Ελλάδα ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων που αποβλέπουν στο μετασχηματισμό του σημερινού στρεβλού, αντικοινωνικού και ξεπερασμένου μοντέλου ανάπτυξης, πέρα από την απλή κατάργηση ή αναθεώρηση συντηρητικών διευθετήσεων που επέβαλε με την αυτοδυναμία της η κυβέρνηση της Ν.Δ. και εν πολλοίς υιοθέτησε και το ΠΑ-ΣΟΚ.
Θα είναι εξαιρετικά θετικό αν κατορθώσουμε με την κοινή μας δράση να επηρεάσουμε τη δημόσια συζήτηση για να έλθουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ουσιαστικά θέματα που αφορούν το περιβάλλον και τους εργαζόμενους, ιδίως σήμερα όπου το εγχώριο εύρος και βάθος της οικονομικής κρίσης επικεντρώνουν την πολιτική ατζέντα αποκλειστικά σε αυτήν.
Η ανάγκη για απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί ένα νέο πολιτικό σχέδιο συνάντησης και συνεργασίας με τον χώρο των Οικολόγων –Πρασίνων στην κατεύθυνση μιας γενικότερης αναδιάταξης της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα θεωρεί ότι η ηγεσία του ΣΥΝ προχωρά με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς στην συμπόρευση με τους Οικολόγους –Πράσινους ενώ χρειάζονται πιο τολμηρά βήματα στη προοπτική των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η Πλανητική οικολογική κρίση είναι κατά τους περισσότερους η μεγαλύτερη απειλή που έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα η ανθρωπότητα.
Είμαστε αντιμέτωποι, αν δεν αλλάξουμε πορεία, με το ορατό ενδεχόμενο να καταστεί ο πλανήτης μη βιώσιμος για τα περισσότερα είδη που ζουν σήμερα.
Η κοινωνία είναι πιο αποπροσανατολισμένη, συγχυσμένη και απογοητευμένη από όσο ίσως έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες.
Συγχρόνως η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι επιτροπές και οι παγκόσμιοι οργανισμοί δεν έχουν απευθείας επαφή με τους πληθυσμούς.
Αυτή την αρμοδιότητα, ευθύνη έχει η πολιτική/οί και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αριστερά.
Να μετατρέψει δηλαδή τις πιο πάνω μακρινές, γενικές και θολές έννοιες σε πραγματική και συγκεκριμένη πολιτική.
Προβάλλοντας στον πολίτη τις καθημερινές επιπτώσεις.
Αν πιστεύουμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και η πιο σημαντική απειλή για τα δάση μας, τη βιοποικιλότητά μας και τις θάλασσες μας τότε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, η σύγχρονη ανανεωτική, μεταρρυθμιστική, οικολογική ΑΡΙΣΤΕΡΑ είμαστε υποχρεωμένοι να προτείνουμε τις αλλαγές για τις οποίες θα αγωνιστούμε.
Το «ομοούσιον της ανάπτυξης», απαιτεί τη διαμόρφωση νέων, ενιαίων «κριτηρίων αειφορίας», με την εισαγωγή και ενσωμάτωση νέων ποιοτικών στοιχείων που δεν αποκαθιστούν, ή δεν περιορίζουν απλώς τις ζημιές στο περιβάλλον, αλλά θα εντάσσουν την παράμετρο του περιβάλλοντος στον ενιαίο αναπτυξιακό σχεδιασμό. Δηλαδή, θα φέρνουν σε ισότιμη θέση το φυσικό, δωρεάν μέχρι τώρα, αγαθό του περιβάλλοντος, είτε ως πόρο, είτε ως φυσική δυνατότητα, είτε και ως αισθητική αξία.
ΙΙ.-
Ο ΣYN και η Ανανεωτική αριστερά έχει μακρά παράδοση στο χώρο της πολιτικής οικολογίας. Η άσκηση ουσιαστικής περιβαλλοντικής πολιτικής, η πρόταση συγκεκριμένων μέτρων και πολιτικών, η ανάδειξη των σημαντικότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτέλεσαν διαχρονικά σήμα κατατεθέν για το κόμμα μας. Στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών ο ΣYN ταυτίζεται με την πολιτική οικολογία.
Η ενσωμάτωση στον πυρήνα της συγκρότησης της ανανεωτική αριστεράς ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού.
Σήμερα όμως φαίνεται ότι την κληρονομιά, που μας άφησαν πρωτοπόρα στελέχη του πολιτικού μας χώρου και της οικολογίας, την αποποιούμαστε μη αντέχοντάς την.
Το κόμμα μας έχει χάσει το συγκριτικό του πλεονέκτημα, όχι τόσο γιατί βρίσκονται στην πολιτική αρένα οι Οικολόγοι -Πράσινοι ούτε γιατί τα περισσότερα πολιτικά κόμματα έχουν βάψει πράσινη την πρόσοψή τους, αλλά γιατί το δικό μας κόμμα στο εσωτερικό του, περιβαλλοντικά είναι πιο άδειο από ποτέ.
Εκεί που κάποτε υπήρχαν πραγματικά ριζοσπαστικές προτάσεις και μέτρα –προτάσεις που άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί θα κατανοούσαν χρόνια μετά- σήμερα υπάρχουν γενικόλογοι, κενοί και σε κάποιες περιπτώσεις στείροι αφορισμοί.
Μας ελέγχει και μας καθοδηγεί ένα φοβικό σύνδρομο.
Φοβόμαστε να προτείνουμε πραγματικά «πράσινα» μέτρα και πολιτικές και προτιμάμε να κρυβόμαστε πίσω από φθηνά και εύκολα συνθήματα.
ΙΙΙ.-
Η Εισήγησή μας προς το Συνέδριο προτείνει την αναβάθμιση του αιτήματος για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, πράσινη-οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε προεξάρχουσα θέση σε μια πρόταση της αριστεράς. Ο ΣΥΝ οφείλει να προβάλλει το αίτημα ενός προτύπου ανάπτυξης, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας μας, με διεύρυνση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Οι στοχεύσεις και οι πολιτικές-μέτρα θα βρίσκονται στον αντίποδα της επιτάχυνσης της απελευθέρωσης των αγορών και της έντασης των ιδιωτικοποιήσεων.
Αυτό πρέπει να αποσκοπεί:
Στην ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές και την αειφορία ως βασικό κριτήριο των επιλογών σε όλους τους τομείς, στη γεωργία, τη βιομηχανία, τον τουρισμό, την ενέργεια και εν γένει στις υπηρεσίες.
Στην κοινωνία και την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης. Στην ολόπλευρη σύγκλιση με την Ε.Ε.
Στη διασφάλιση κοινωνικού κράτους γενικής εφαρμογής, με αναδιανομή του εισοδήματος, με καταπολέμηση της ανεργίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης, με διαρκή βελτίωση της κοινωνικής προστασίας, ασφάλειας, υγείας και διαβίωσης, καθώς και με επέκταση της πρόσβασης σε βασικά δημόσια αγαθά.
Η μεγάλη ανάγκη της εσωτερίκευσης του περιβαλλοντικού κόστους μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για μια νέα φάση στις προσεγγίσεις πολλών σύγχρονων αναπτυξιακών διλημμάτων και να αποκαταστήσει πολλές από τις στρεβλώσεις, που η κυρίαρχη «οικονομοκρατούμενη» λογική επέβαλε στην αξιολόγηση των αναπτυξιακών προγραμμάτων και σχεδιασμών.
IV.-
Γενικότερα στην Αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές που απαιτεί: την «ενεργειακή λιτότητα» με ανάπτυξη ήπιων, ανανεώσιμων πηγών και καταστολή της κατανάλωσης ορυκτών ενεργειακών πόρων με κάθε πρόσφορο τρόπο, την αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος με προστατευόμενες περιοχές, ακτές και δάση, με διαχείριση των νερών ως φυσικό πόρο σε ανεπάρκεια, με χωρικά δίκαιη διαχείριση απορριμμάτων και αποβλήτων, με δεσμευτικό χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, την κατάργηση της γενετικής βιομηχανίας, τα μέτρα προειδοποίησης και πρόληψης από τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές.
Τη βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με δημόσια διοίκηση που θα μετατραπεί από τροχοπέδη κάθε παραγωγικής προσπάθειας σε αποφασιστικό αρωγό της και με νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων.
Την κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη, με αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση, την αιρετή περιφέρεια και λιγότερους δήμους για να είναι ισχυροί, με την διεύρυνση του ρυθμιστικού και οικονομικού τους ρόλου με ιδιαί-τερη συμβολή τους στην ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας».
V.-
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ
Η περιβαλλοντική κρίση και η κλιματική αλλαγή. 10 σημεία.
Στο πλαίσιο των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών, οφείλουμε, να προβάλλουμε και να διεκδικήσουμε ώστε η χώρα μας να δεσμευτεί ότι θα προβάλλει και θα στηρίξει σε μια συμφωνία για το κλίμα, στο Μεξικό πλέον, τα ακόλουθα δέκα σημεία:
1. ενός νομικά δεσμευτικού πλαισίου,
2. Κορύφωση των παγκόσμιων εκπομπών το αργότερο έως το 2015 και ταχύτατη μείωση στη συνέχεια,
3. Δέσμευση των ανεπτυγμένων κρατών για μειώσεις των εκπομπών
4. Συμφωνία των αναπτυσσόμενων χωρών να αναλάβουν δράσεις
5. Δέσμευση για μηδενικές εκπομπές από την αποδάσωση
6. Δέσμευση για δημόσια χρηματοδότηση των ανεπτυγμένων κρατών προς τις αναπτυσσόμενες,
7. Δημιουργία πλαισίου για την προσαρμογή των χωρών στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος
8. Δημιουργία μηχανισμού για την τεχνολογική συνεργασία των κρατών 9. Δημιουργία ενός νέου διοικητικού σχήματος, υπό την αιγίδα της UNFCCC, που θα συντονίζει τις δράσεις των κρατών,
10. Δέσμευση για σημαντική μείωση των εκπομπών από τη ναυτιλία και τις αερομεταφορές
Τα παραπάνω δεν είναι μερικά ακόμα ευχολόγια. Είναι οι απαραίτητες συνθήκες που πρέπει να διαμορφωθούν στον οδικό χάρτη της μείωσης των εκπομπών. Είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την σωτηρία των επόμενων γενεών.
.
VI.-
ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΑ
Ο ΣΥΝ οφείλει να αναδείξει τον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας(ΑΠΕ) ως τομέα πρωταρχικής επιλογής στήριξης και δημόσιας παρέμβασης η προώθηση μέτρων εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης της ενέργειας..
• Αιολικά πάρκα 6.000-9.000 ΜW.
• Φωτοβολταϊκά συστήματα 1.000 MW.
• Μικρά ΥΗΕ 450 MW.
• Γεωθερμικές μονάδες 150 MW.
• Μονάδες βιομάζας 300 MW.
Οι αναγκαίες επενδύσεις είναι της τάξης των 3,0 δις. € ανά έτος για όλη την περίοδο μέχρι το 2020 και οι οποίες, εφ΄ όσον υλοποιηθούν αναμένεται να δημιουργήσουν συνολικά 100.000 νέες θέσεις εργασίας.
Εξοικονόμηση ενέργειας
Δεύτερος βασικός άξονας άμεσης προτεραιότητας για την επίτευξη των στόχων του Ενεργειακού και Κλιματικού Πακέτου της ΕΕ στην Ελλάδα αποτελεί η προώθηση μέτρων εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης της ενέργειας.
- Η επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου, η ενεργοποίηση επιτέλους της Κοινοτικής Οδηγίας 2002/91/ΕΚ για την ενεργειακή συμπεριφορά των κτιρίων,.
- Η χρήση κατάλληλα σχεδιασμένων οικονομικών κινήτρων για την προώθηση τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας
- Η επιβολή πράσινων φόρων για όλους της καταναλωτές που δεν χρησιμοποιούν ορθολογικά την ενέργεια,
- Η ανάπτυξη πράσινων υποδομών στον τομέα των μεταφορών,
- Η εκπαίδευση και ενημέρωση των πολιτών
VII.-
6. Προς διαφορετική συμμαχική στόχευση: Οικολόγοι –Πράσινοι. Ανοικτοί σε δυνάμεις της Αριστεράς
Η ανάγκη στρατηγικής σύμπλευσης με τον οικολογικό χώρο προκύπτει, πρωτίστως, από το γεγονός ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα ξεπερνούν πλέον τα στενά κλαδικά τους πλαίσια και αποκτούν τη σημασία της καθολικής οπτικής στην αναπτυξιακή προοπτική. Τώρα που το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής γίνεται ομπρέλα και συμπυκνώνει το συνολικό αναπτυξιακό αδιέξοδο του πλανήτη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Αυτήν την πραγματικότητα καλείται να προσεγγίσει και να διαχειριστεί μια πολιτική με όρους πράσινης αριστεράς.
Ο ΣΥΝ οφείλει να προσβλέπει σε μια συνάντηση της Αριστεράς με την οικολογία, ως μια κεντρική επιλογή, συναρθρώνοντας τις προτεραιότητες της κοινωνικής κριτικής με τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες.
Σε πολιτικό επίπεδο, ο ΣΥΝ πρέπει να αναζητήσει, σε ισότιμη βάση, δυνατότητες συνεργασίας με τους Οικολόγους- Πράσινους, αξιοποιώντας και την αρνητική εμπειρία από τη μη προώθηση της εκλογικής συνεργασίας σε προηγούμενης εκλογικές αναμετρήσεις.
Η πρόταση αυτή είχε διατυπωθεί έγκαιρα στα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΝ και δεν έγινε αποδεκτή στο 5ο Συνέδριο του κόμματος. Εάν είχε υιοθετηθεί θα υπήρχαν πολλαπλασιαστικά, πιο εντυπωσιακά, αποτελέσματα στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση και μια ευρύτερη αλλαγή του πολιτικού τοπίου.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, πρέπει στη παρούσα φάση με ανοικτές διαδικασίες, να επιδιωχθεί διάλογος για συγκεκριμένα ζητήματα και παραπέρα προσέγγιση και συνεργασία στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Οι αυτοδιοίκητες εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 πρέπει να διαμορφώσουν όρους ευρύτερης συνεργασίας και σύγκλισης των δύο χώρων.
Τα οξύτατα προβλήματα της συγκυρίας και η αίσθηση της ευθύνης επιβάλλουν τη συνάντηση, με όρους ισοτιμίας και αυτονομίας, δύο χώρων με διαφορετικές μέχρι σήμερα στρατηγικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες.
Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η κοινωνική οπισθοδρόμηση συμβαδίζουν αποτελώντας τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Είναι η ώρα να ξεκινήσει ο διάλογος και οι κοινές δράσεις με τους Οικολόγους -Πράσινους και με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας που θεωρούν αναγκαία και επιθυμούν μια τέτοια συνάντηση, που θα προχωρήσει τη συμπόρευση αριστεράς και οικολογίας πέρα από την απαραίτητη υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και της ποιότητας ζωής στις πόλεις, προς ένα συνολικό αναπροσανατολισμό του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου με βάση τις αρχές της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θέλουμε να προωθήσουμε στην Ελλάδα ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων που αποβλέπουν στο μετασχηματισμό του σημερινού στρεβλού, αντικοινωνικού και ξεπερασμένου μοντέλου ανάπτυξης, πέρα από την απλή κατάργηση ή αναθεώρηση συντηρητικών διευθετήσεων που επέβαλε με την αυτοδυναμία της η κυβέρνηση της Ν.Δ. και εν πολλοίς υιοθέτησε και το ΠΑ-ΣΟΚ.
Θα είναι εξαιρετικά θετικό αν κατορθώσουμε με την κοινή μας δράση να επηρεάσουμε τη δημόσια συζήτηση για να έλθουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ουσιαστικά θέματα που αφορούν το περιβάλλον και τους εργαζόμενους, ιδίως σήμερα όπου το εγχώριο εύρος και βάθος της οικονομικής κρίσης επικεντρώνουν την πολιτική ατζέντα αποκλειστικά σε αυτήν.
Η ανάγκη για απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί ένα νέο πολιτικό σχέδιο συνάντησης και συνεργασίας με τον χώρο των Οικολόγων –Πρασίνων στην κατεύθυνση μιας γενικότερης αναδιάταξης της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα θεωρεί ότι η ηγεσία του ΣΥΝ προχωρά με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς στην συμπόρευση με τους Οικολόγους –Πράσινους ενώ χρειάζονται πιο τολμηρά βήματα στη προοπτική των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών.
